Korzystając z kolejnego kapitalnego weekendu wybrałem się na dalsze eksplorowanie okolic Wałbrzycha – wybór ponownie padł na góry Kamienne. I zaprawdę powiadam wam, naprędce wymyślone plany zdobywania szczytów o których wcześniej nie zrobiło się jakiegokolwiek researchu, to rzeczy złe a doświadczenia z takich podejść mocno uczą pokory i dają do myślenia.
Czytaj dalej „Góry i pagórki: Waligóra – krótka przypowieść o szybkiej nauce pokory”
Z Dzikowcem miałem pewne sprawy do załatwienia. W listopadzie podczas wchodzenia na Chełmca chciałem obskoczyć też i górę po drugiej stronie Boguszowa. Jednakowoż czas nie dał mi wtedy możliwości wejścia na sam szczyt. Jak to jednak mawiają, co się odwlecze to nie uciecze 🙂
Mimo, że w okolicach stolicy regionu spędziłem prawie 3 dni to tak naprawdę w samym mieście byłem tylko przelotem, ciągle w biegu pomiędzy punktami A B czy C. Niemniej jednak nawet ta namiastka, tak w centrum jak i na wzgórzach okalających miasto potrafi pozostawić tylko dobre wspomnienia. Czytaj dalej „Sprintem po(nad) Bolzano”
Ta notka wzięła mnie z zaskoczenia. A wszystko przez Revellowski model H.M.S Beagle z Lidla. Ładny, dość sporawy, wygląda na wymagający – dla osoby ostatnio bawiącej się w modelowanie ostatnio 20 lat temu, to raczej na pewno wymagający. W głowie od razu pojawiły mi się obrazy zatłoczonej stoczni w której setki ludzi w pocie czoła walczy z czasem by na termin zakończyć budowę statku czy okrętu. A ten obraz z kolei przywołał rzeczywiste wspomnienie suchego doku w Birkenhead, widzianego z wieży najstarszej budowli całego Merseyside. A najbardziej nietypowi sąsiedzi Liverpoolu mają do opowiedzenia niejedną historię i ja zapałałem chęcią podzielenia się nimi. Teraz, now! Czytaj dalej „Notka ninja o dalekach, klasztorze, stoczni i okrętach podwodnych”
Morskie Oko jakie jest każdy widzi. Można było nigdy na nie nie dotrzeć (jak ja), ale czuć, że zna się największy nasz staw jak starego znajomego. Setki jak nie tysiące zdjęć, przeczytanych opisów, relacji, pochwał i narzekań. Tuż po 31 urodzinach uznałem: „Dość! Trzeba samemu zobaczyć o co tyle hałasu!” Czytaj dalej „Góry i pagórki: Tatry basics”
…Żyła sobie ongiś nad jeziorem piękna nimfa. Na równi z pięknem szła tylko jej wstydliwość. Gdy w pobliżu nie było nikogo siadała nad brzegiem i śpiewała stare pieśni a gdy tylko ktoś naruszył jej spokój czmychała do jeziora znikając z oczu przybyszom. Pewnego dnia mag imieniem Masaré, podróżujący w okolicy, miał szczęście usłyszeć jej śpiew. Nim jednak ją ujrzał, ta skryła się w wodach jeziora. Mag poruszony jej pieśnią zapałał uczuciem tak silnym iż przy pomocy całej swej mocy spróbował ją odnaleźć i wywabić, na niczym jednak spełzły jego starania… Czytaj dalej „Legenda jeziora Carezza”
Przyznam się Wam, że ten wyjazd – jakkolwiek wspaniały – był dziełem przypadku. Pomysł na północne Włochy pojawił się w mojej głowie nagle, zupełnie przypadkiem, tuż pod koniec żmudnych przygotowań do wielkiej norweskiej przygody w parku Narodowym Rondane. Impuls był tak silny, że pozostawało mu się poddać, zmieniając kierunek wakacji z północnych na południowe (szczegółowy plan na Norwegię jest w 95% opracowany więc to tylko kwestia czasu aż tam powrócę ;)) Czytaj dalej „Włochy: Południowy Tyrol do tablicy!”
Nasz ostatni dzień w Macedonii, jak można się było spodziewać przywitał nas słońcem. Czasami myślę, że gdyby wszystkie wyjazdy składały się tylko z ‚ostatnich dni’ to o pogodę moglibyśmy się w ogóle nie martwić. Na dotarcie do Skopje mieliśmy prawie cały dzień, po sprawdzeniu miejscowych połączeń wybraliśmy Classic Company, najtaniej i najszybciej, zero eksperymentowania i mieszanin autobusowo-pociągowych. Czytaj dalej „Macedonia: pożegnalne Skopje w słońcu”
Macedonia może poszczycić się dwoma wielkimi jeziorami, Ochrydkie poznaliśmy dość dobrze, jednak Prespa pozostawała dotąd tylko nazwą na mapie. W przedostatni dzień na południu postanowiliśmy dostać się tam by zadać kłam lub też potwierdzić zasłyszane o jeziorze nowiny. Czytaj dalej „Macedonia: Jezioro Prespa i piwo w Albanii”
Czas nad jeziorem Ochrydzkim uciekał niepostrzeżenie, człowiek się nie obejrzał a tu już kończył się tydzień i powoli trzeba było zacząć myśleć o powrocie. Nim jednak nastąpi dzień wyjazdu wiedzieliśmy, że musimy udać się w jeszcze jedno miejsce, do sławnego muzeum na wodzie w Zatoce Kości. Czytaj dalej „Macedonia: Zatoka Kości i nie tylko”
Idę albo nie idę! 