E-wiza do Rosji. Krok po kroku czyli jak prawie nie wjechać do Obwodu Kaliningradzkiego

O wizycie w Rosji myśleliśmy już od jakiegoś czasu, zawsze jednak coś wstrzymywało nas przed wypełnieniem wizowych wniosków. Aż w lipcu dotarła do nas wieść o wprowadzeniu bezpłatnej e-wizy do Obwodu Kaliningardzkiego! Odwiedziny w niewielkiej eksklawie stały się tylko kwestią czasu. I choć na przygotowanie do wyjazdu mieliśmy go całkiem sporo i temat Kaliningradu często wracał w naszych planach to i tak tydzień ostatecznie tam spędzony okazał się dość wielką improwizacją. Pierw jednak trzeba było złożyć wniosek o rzeczoną e-wizę 🙂

Ostatnie miesiące są dla chcących podróżować na wschód dobrym czasem. 1 lipca 2019 roku Rosyjskie władze wprowadziły bezpłatne e-wizy do Obwodu Kaliningradzkiego, znacznie tym ułatwiając procedury wjazdowe. 5 października 2019 obszar e-wizowy rozszerzony został o Petersburg i obwód Leningradzki. W końcu w ostatnich dniach stycznia 2020 roku otrzymaliśmy możliwość ubiegania się o e-wizy do regionów naprawdę odległych jak do Obwodu Sachalińskiego, Republiki Buriacji, Kraju Kamczackiego czy Zabajkalskiego. Daleki wschód dawno nie był… tak blisko.

Zanim ruszymy z koksem i zapoznam was z procedurą ubiegania się o e-wizę łapcie kilka rzeczy, które warto wiedzieć:

• o e-wizę możecie aplikować jeśli w głowie macie wyjazd do: Obwodu Kaliningradzkiego, Petersburga, Obwodu leningradzkiego, Kraju Nadmorskiego, obwodu sachalińskiego, Kraju Kamczackiego, obwodu amurskiego, Kraju Chabarowskiego, Czukockiego Okręgu Autonomicznego, Republiki Buriacji i Kraju Zabajkalskiego.
• e-wiza dostępna jest dla mieszkańców 53 krajów, szczęśliwcy to: Andora, Arabia Saudyjska, Austra, Bahrajn, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cyrp, Czechy, Dania, Estonia, Filipiny, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Islandia, Indie, Indonezja, Iran, Irlandia, Japonia, Katar, Korea Południowa, Kuwejt, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia Północna, Malezja, Malta, Meksyk, Monako, Niderlandy, Niemcy, Norwegia, Oman, Polska, Portugalia, Rumunia, San Marino, Serbia, Singapur, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Szwajcaria, Tajwan, Turcja, Watykan, Węgry, Włochy. Jeśli macie znajomych z krajów powyżej to czeka ich mniej nerwów. Reszta świata musi ubiegać się o standardową wizę co wiąże się m.in. z kosztami i większą ilością formalności.
• a e-wiza jest darmowa 🙂
• e-wiza ważna jest 30 dni od daty jej wystawienia, jednakowoż…
• …pozwala w tym czasie na jednorazowy maksymalnie 8 dniowy pobyt w wybranym regionie. Przy czym jest tu mały myk bo czas ten nie liczy od momentu wjazdu (vide 8×24 godziny czyli 192h). Tutaj do czynienia mamy z opcją dzień= ramy 0.00-23.59 czyli pierwszy dzień nie kończy się po 24 godzianch od przekroczenia granicy a o północy dnia kiedy to zrobiliśmy – przykładowo przekroczenie jej o 23.50 może być słabe bo pozostałe 10 minut jest równoznaczne z całym pierwszym dniem 🙂
• PAMIĘTAJCIE więc, że jeśli planujecie w Rosji pobyt dłuższy niż 8 dni to nie pozostaje wam nic innego jak złożenie wniosku o tradycyjną wizę turystyczną,
• o e-wizę aplikować można najwcześniej 20 i najpóźniej 4 dni przed planowanym wjazdem/przylotem/whatever do Rosji. 4 dni to średni czas oczekiwania na przyznanie wizy – my czekaliśmy 3, ale zawsze lepiej zrobić to kilka dni wcześniej, a co się macie stresować.
• upewnijcie się, że wasz paszport jest ważny jeszcze co najmniej pół roku od daty ważności wizyty,
• zorganizujcie sobie ubezpieczenie zdrowotne z kosztami leczenia minimum 30 tyś. euro,
• i na koniec cytując MSZ: „Osoby, które otrzymały wizy elektroniczne w celu wjazdu do obwodu kaliningradzkiego, uprawniene są do pobytu i przemieszczania się wyłącznie w granicach tego obwodu. Wjazd na podstawie e-wizy na pozostałe tereny Federacji Rosyjskiej w celu przejazdu tranzytowego do obwodu kaliningradzkiego lub wyjazdu z niego, w tym poprzez lotniska w trybie bezprzesiadkowym, jest niemożliwy i zabroniony.”

No to zobaczmy jak o tę wizę aplikować 🙂

Po pierwsze primo wchodzimy teraz na stronę: https://evisa.kdmid.ru/ To strona MSZ Federacji Rosyjskiej i tam załatwimy wszelkie formalności. Pamiętajcie by podczas wypełniania wniosku używać alfabetu łacińskiego i nie bawić się w polskie znaki diaktryczne – a jak już to zrobicie to system poprosi was o korektę na „łaciński”. W innych wypadkach również da wam znać, że coś nie gra – dokładnie czytajcie wtedy komunikaty, naprawdę 😀

Kontrola paszportowa przebiegała bez zarzutu. Wszyscy przede mną w kolejce podchodzili do okienka, chwila czekania, skanowania paszportu, rzut oka na ewentualną wizę. I następny. W końcu kolej na mnie. Podchodzę podaję paszport z wizą. Pani rzuca okiem na dokument tożsamości, skanuje go, zaczyna wklepywać do komputera dane z wizy. Szybkie z początku stukanie w klawiaturę ustaje gwałtownie, na czole pani pogranicznik pojawiiją się zmarszczki. Zwraca się do mnie po rosyjsku i choć ni w ząb nie rozumiem co do mnie mówi to wyraz jej twarzy i ton głosu dają jasny przekaz: Houston, mamy problem!

1. NARODOWOŚĆ

Klikamy w link. Pierwsze co przychodzi nam zrobić to wybrać kraj pochodzenia. Wybieramy Polskę (jak hasło wyborcze ;)) i ukazuje nam się wypis regionów, do których możemy ubiegać się o e-wizę. Wybieramy ten, który nas interesuje (w naszym przypadku Kaliningrad Oblast). Poniżej można zapoznać się z szeregiem danych w tym kto, na jakich zasadach może ubiegać się o wizę, jak wygląda cała procedura oraz jak wypełniać wniosek. Na samiuśkim dole do zaznaczenia mamy trzy ptaszki stwierdzające: 1) świadomość warunków na jakich wiza jest wydawana; 2) zgodę na gromadzenie danych na poczet procesu wizowego; 3) zgodę na otrzymywanie wiadomości na skrzynkę mailową, zero spamu tylko konkrety jak np. zmiana statusu wniosku czy informacja o przyznaniu wizy.

Pani powtarza dwa razy, ale widząc, że mało co rozumiem pokazuje placem na wizę i kiwa głową. Ruchem ręki nie znoszącym sprzeciwu wskazuje bym cofnął się na koniec kolejki. Wyraz mojej twarzy mówi „WTF?” kiedy patrzę na Barta, który po chwili dokładnie w ten sam sposób zostaje cofnięty. Siedzimy zbici z tropu, przecież wniosek wypełniłem jak trzeba, wszysko się zgadzało. Prawda? Kontrolę przechodzą ostatni podróżni a wtedy do akcji wkracza drugi pogranicznik – na potrzeby historii nazwijmy go wesołym. Chwilę rozmawia z panią panurą. Kiwa głową patrzy na nas rozbawiony a bramki, przez które mieliśmy przejść zamykają się z głośnym hukiem. Zostajemy na ziemi niczyjej.

2. REJESTRACJA

Przychodzi czas na formalności, należy podać maila na który otrzymywać będziemy informacje o statusie procesu wizowego. Do maila musicie nadać hasło a następnie udowodnić, że nie jesteście botami – wszystko przy pomocy captchy. 

Pogranicznicy udają się – tak nam się wydaje – przedyskutować sytuację. Próbuję sobie przypomnieć co mogło pójść źle i nic do głowy nie przychodzi. Mijają minuty a nami nikt się nie interesuje. Nerw coraz większy. Wtedy przypominam sobie. Paszport, numer, seria, spacja, błędne dane. Powrót. Raz jeszcze. Dobre dane. Czy na pewno?

3. NUMER WNIOSKU WIZOWEGO

W tym momencie przyznany nam zostaje numer wniosku wizowego. Zapiszcie go uważnie bo później jak już będziecie chcieli sprawdzić czy zostaliściie szczęśliwymi posiadaczami wizy to numer wniosku będzie wam potrzebny do zalogowania w serwisie.

Wraca do nas pogranicznik wesoły. Wyrzuca z siebie serię pytań: Na ile dni jedziemy? Gdzie będziemy spać? Gdzie pracujemy? Co nas w sumie sprowadza? Odpowiedzi tożsame z informacjami, które trzeba było podać we wniosku o wizę. Kiwa głową na każdą odpowiedź, w końcu się śmieje:

„Jakby co to mamy miejsce w naszych kamieniołomach? Tam dużo pracy” 🙂

4. DANE OSOBOWE

Na następnej stronie podajemy najbardziej podstawowe dane osobowe: imię/imiona, nazwisko, ewentualne nazwisko panieńskie, płeć, datę oraz miejsce urodzenia. Imiona oraz nazwisko muszą odpowiadać tym znajdującym się w paszporcie – nazwisko to oczywista sprawa, ale w przypadku zapisania drugiego imienia w paszporcie warto mieć w pamięci by we wniosku również się ono znalazło.

Przez szybę widzę kierowcę naszego autobusu rozmawiającego z innym pogranicznikiem. Pali fajkę za fajką, minę ma nietęgą. Wtedy jeszcze tego nie wiedziałem, ale bardziej niż o naszą dwójkę martwił się tym czy zdąży na 21 do Kaliningradu. Wszak Rosja grała mecz z Kazachstanem. Właśnie tam, w największym mieście Obwodu!

5. INFORMACJE O WIZYCIE

Co teraz? Na kolejnej stronie wybieramy cel wizyty czyli podajemy rodzaj wizy o jaką aplikujemy. Prócz turystycznej – o którą zapewne będziecie się ubiegać – do wyboru mamy jeszcze biznesową (chyba nie trzeba tłumaczyć) oraz humanitarną, kiedy cel podróży związany jest z działalnością sportową, kulturalną bądź naukową.

Następnie raz jeszcze podejemy region, który mamy zamiar odwiedzić a także podajemy spodziewaną datę przekroczenia granicy. Kolejny krok to wybór miejsca gdzie się zatrzymacie: do wyboru hotel/hostel lub u osoby prywatnej. Niezależnie od wyboru dalej trzeba podać nazwę hotelu/imię gospodarza, adres, numer telefonu oraz ewentualnie fax i mail. Choć podać możecie do 10 noclegów to tak naprawdę wystarczy ograniczyć się nawet do jednego. My tak zrobiliśmy bo w planach mieliśmy zamiar na bieżąco wynajmować dalsze noclegi, co też robiliśmy.

6. DANE PASZPORTOWE

Bierzemy paszport do ręki i przepisujemy dane, rodzaj paszportu, numer i seria, data wydania i ważności. Tu się skupcie i nie zróbcie boruty jak ja – niemalże nie można było tu popełnić błędu a jednak. Co więcej JEDNAK to z tym błędem mogłem aplikować dalej a całość wyjaśniła się na granicy, co za chwilę zobaczycie w ciągu dalszym fabularyzowanego tła 😉

7. ADRES ORAZ INFO O PRACY/STUDIACH

Tak, prócz oczywistej rzeczy jaką jest podanie adresu zamieszkania oraz numeru telefonu kontaktowego należy również wspomnieć o swojej pracy/studiach. Wymienić należy nazwę, adres, stanowisko, telefon kontaktowy. Nikt zapewne tego dogłębnie nie weryfikuje, ale wydarzenia na granicy sprawiły, że dane noclegowe oraz właśnie te o pracy okazały się kluczowe. Bo otóż…

Wtem po 30 minutach czekania wesoły pogranicznik zaprasza nas ponownie do okienka. Odpala kompa skanuje co trzeba, przybija pieczątki, daje karty meldunkowe. I na tyle na ile jest w stanie przekazać informuje co tu w ogóle zaszło…

Po pierwsze primo podczas akceptacji/druku wizy nie zauważyłem że nasze nazwisko WEIN po rosyjsku zapisane zostało fonetycznie ВАИН (WAIN). I to pograniczniczce się nie podobało. Ale to nic, bo sam skopałem coś zupełnie innego. Wespół zespół z programem wizowym popełniłem błąd z numerem paszportu! znaczy się wpierw informację wpisałem dobrą – SERIA I NUMER jak ta lala, program jednak wypluwał mi informacje o błędzie. By się go pozbyć wystarczyło usunąć spację… ale nie, odbiło mi i wpisałem sam numer bez serii.Przeszło. Uznałem, że tak najwidoczniej ma być. I cóż na granicy uznali, że oczywiście nie. Na szczęście okazało się też, że seria pytań o zakwaterowanie, pracę i nasze satysfakcjonujące odpowiedzi, wielkie oczy jak ze Shreka i złota ściema skruszyły twarde rosyjskie serca i biurokrację bo w końcu się udało. Odetchnęliśmy z ulgą. Z jeszcze większą ulgą odetchnął nasz kierowca. Mecz czekał.

Tak więc pamiętajcie: wypełniając wizę to kraju takiego jak Rosja warto dać ją potem do sprawdzenia komuś kto obeznany jest z tamtejszym językiem, alfabetem itepe. I nie ufajcie komputerom: jak program prosi o serię i numer to podajcie serię i numer, bez spacji! Jak przypadkiem podacie tylko numer i program „puści” was dalej to wiedzcie, że nie owinno tak być. Gdyby pogranicznicy postanowili nas nie wpuszczać to nie moglibyśmy mieć do nich pretensji, błąd był po naszej stronie i do teraz aż dziw mnie bierze, że jednak pozwolili nam wjechać. Dzięki!

Wróćmy do wypełniania wniosku.

8. KREWNI W ROSJI

Raczej większość z was  zaznaczy odpowiedz „NO” i sprawę będzie miało z głowy. Ci jednak, którzy macie w Rosji bliskich/lub dalekich krewnych będziecie musiali podzielić się wiedzą – imię, nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania oraz stopień pokrewieństwa.

9. DODANIE FOTOGRAFII

To już ostatnia prosta, do mety już blisko. Pozostaje dodać fotografię ze swoją facjatą. Jak to przy fotografiach do dokumentów bywa należy zwrócić uwagę na szereg szczegółów:

• zdjęcie musi być w formacie jpeg, inne nie przejdą,
• zdjęcie powinno ukazywać naszą głowę oraz fragment ramion, nasze lico powinno znajdować się w centrum kadru zajmując około 75% powierzchni fotografii,
• format zdjęcia nie powinien przekraczać 35x45mm – wgrany edytor pozwoli skadrować zbyt dużą fotkę,
• fotografia powinna przedstawiać was… takimi jacy jesteście obecnie, im mniej na fotografii odbiegacie od wyglądu w momencie przekraczania granicy tym lepiej,
• wyraz twarzy winien być neutralny, wzrok nieprzenikniony… znaczy się należy patrzeć prosto w obiektyw,
• tło powinno być jednolite – najlepiej białe, szare lub błękitne – a my nie powinniśmy rzucać nań cienia,
• nakrycie głowy jest zakazane chyba, że wymaga tego religia, wtedy twarz musi być widoczna od podbródka do czoła,

 

10. SPRAWDZENIE DANYCH!

To by było na tyle. W ostatnim kroku otrzymujemy możliwość ponownego sprawdzenia wszystkich wporwadzonych danych. A jak zauważyliście można coś przeoczyć to WARTO się jeszcze raz skupić by wyłapać ewentualne błędy. Po kliknięciu SAVE AND SUBMIT możliwości poprawek już nie będzie. Wtedy pozostanie czekanie na pozytywne rozpatrzenie wniosku 😉

Na decyzję powinniście czekać najdłużej do 4 dni, no ale w każdej chwili będziecie mogli sprawdzić czy może wcześniej już się coś zadziało, wystarczy zalogować się do serwisu – numerem wniosku wizowego oraz nadanym przez was hasłem. Powodzenia!

Ok, to teraz możemy już ruszać 🙂